κίνδυνος, ου (ὁ)

1   perigo: κίνδυνον ὑπομεῖναι xen. resistir de pé firme a um perigo, κινδύνους κινδυνεύειν ant., αἵρεσθαι eur., ξυναίρεσθαι ou ἐγχειρίζεσθαι tuc., ἀναλαβέσθαι her., ὑποδύεσθαι xen., ποιεῖσθαι isócr. enfrentar um perigo, correr perigo, ἐς κίνδυνον ἔρχεσθαι xen., ἐμβαίνειν xen. e κινδύνῳ περιπίπτειν teócr. expor-se a um perigo, ἐν κινδύνοις εἶναι dem. estar em perigo, τινὰ εἰς κίνδυνον καθιστάναι tuc., κινδύνῳ βάλλειν τινά ésql., 
φέρειν ou ἐπιφέρειν τινὶ κινδύνους ésqn. pôr alguém em perigo, κίνδυνος καταλαμβάνει τινά dem., κίνδυνος γίγνεταί τινι xen. constitui perigo para alguém, κίνδυνος ἔχειν ou εἶναι com or. inf. haver perigo de, κίνδυνον ἀλύσκω batr. 
tendo evitado o perigo, κίνδυνον διαλύειν dem. dissipar um perigo
2   guerra; combate
3   empresa arriscada.