στόμα, ατος (τό)

1   sing. ou pl. boca de humano ou de animal: κορέσαι στόμα sóf. [ó feras,] saciai a boca, παντοδαπὰ ἡδύσματα ἐς τὸ στόμα λαμβάνων xen. levando à boca todas as espécies de condimentos
2   boca como órgão da palavra: στόμα οἴγειν ésql. ou διαίρειν dem. abrir a boca, στ. λύειν eur. desatar a boca, στ. κινεῖν sóf. colocar a boca em movimento, στ. κλῄειν eur. ou συγκλῄειν ar. fechar a boca, στ. κοιμᾶν ésql. descansar a boca, στ. σῖγα ἔχειν eur. silenciar a boca, στ. δάκνειν sóf. morder a boca para não falar, ἀπὸ στόματος εἰπεῖν xen. ou ἐν στόματι λέγειν ar. falar de memória, διὰ στόματος ἔχειν xen. ou διὰ στόμα ἄγεσθαι hom. ou ἐν στόματι ἔχειν hom. ou ἀνὰ στ. ἔχειν eur. ter à boca, ἐλθεῖν ἐπὶ στ. plat. [pensamento] vir à boca, διὰ στόματος εἶναι ou γίνεσθαι teócr., διὰ στομάτων ἔρχεσθαι teóg. [palavra] vir sem cessar aos lábios, ἐν στόμασι κεῖσθαι teóg. estar em todas as bocas, ἐξ ἑνὸς στόματος ar. ou ἐν ἑνὶ στόματι n.t. de uma só voz
3   sorvedouro: στ. πολέμοιο ou ὑσμίνης hom. sorvedouro da guerra, do combate, στ. πόντιον eur. sorvedouro do mar
4   embocadura de rio, do mar
5   orifício; abertura; entrada
6   face; rosto: ἐξεκυλίσθη ἐπὶ στόμα hom. rolou caindo de boca, ἐπὶ στόμα ἔωσε hom. fez [o guerreiro] cair de boca, ἐπὶ στ. πεσεῖν plut. [suplicante] jogar-se com o rosto ao chão, κατὰ στόμα ésql., κατὰ τὸ στόμα plat. de boca
7   frente de um exército: κατὰ στόμα her. em face; de frente
8   palavra; linguagem: στόμα ἀνόσιον sóf. linguagem ímpia, στόμα θεῖον sóf. boca ou voz divina, oráculo
9   ponta, corte ou fio de espada
10   beirada; borda; termo: στ. τοῦ βίου xen. fim da vida.