/a => ά | \a => ὰ | =a => ᾶ | )a => ἀ |
(a => ἁ | !a => ᾳ | +i => ϊ | h => η |
q => θ | x => χ | c => ξ | z = ζ |
j => ψ | w => ω | s => σ, ς |
πορεῖν
inf. aor. (aor.2 ἔπορον, poét. πόρον, imper. πόρε, part. πορών) 1 proporcionar; fornecer; dar (alimento, glória), ac., a alguém, dat.: εὖχος πορεῖν hom. realizar, satisfazer um desejo 2 confiar uma pessoa, ac., a outra, dat., para, inf.: μιν πόρε κενταύρῳ διδάξαι pínd. confiou-o ao centauro para que o instruísse 3 providenciar; fazer que, or. inf.: πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαι τιμήν hom. faze também tu que as filhas de Zeus sejam honradas 4 levar; trazer (= πορεύω): δεῦρο Θησέα πορεῖν sóf. trazer Teseu aqui
♦ pas. (perf. 3ª sing. πέπρωται, m.-q.-perf. 3ª sing. πέπρωτο) 5 (inf.) ser destino de; ser destinado a alguém, dat.: οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι hes. era destino dele ser subjugado por um filho 6 part. πεπρωμένος, η, ον marcado pelo destino: πεπρωμένος αἴσῃ hom. destinado à morte, ἐκ θεῶν πεπρωμένον ἐστὶ πολέμους ἐν ἀνθρώποις γίγνεσθαι xen. é a vontade dos deuses que haja guerras entre os homens, ou ἡ πεπρωμένη μοῖρα ou ἡ πεπρωμένη ou τὸ πεπρωμένον ésql. desígnio do destino.