/a => ά | \a => ὰ | =a => ᾶ | )a => ἀ |
(a => ἁ | !a => ᾳ | +i => ϊ | h => η |
q => θ | x => χ | c => ξ | z = ζ |
j => ψ | w => ω | s => σ, ς |
ἀπολείπω
(fut. ἀπολείψω, aor.2 ἀπέλιπον, perf. ἀπολέλοιπα)
1 deixar: ἤσθιε οὐδ’ ἀπέλειπεν ἔγκατά τε σάρκας τε καὶ ὀστέα, μυελόεντα hom. comia e não deixava entranhas nem carnes nem tutano dos ossos
2 deixar à posteridade: πυραμίδα καὶ οὗτος ἀπελίπετο πολλὸν ἐλάσσω τοῦ πατρός her. também ele deixou uma pirâmide; bem menor que a de seu pai
3 abandonar: οὐκ ἐτολμᾶτε ἀπολιπεῖν τὰς τάξεις lís. não vos atrevíeis a abandonar as fileiras
4 deixar de lado; negligenciar: ἐκεῖνο μέντοι μὴ ἀπολίπῃς ὃ ἡμῖν ἐπιδεδράμηται τοῦ λόγου xen. contudo não omitas aquele assunto que percorremos rapidamente
5 deixar para trás; ultrapassar; superar: ἀπέλιπε τοὺς ἄλλους ἵππους τῷ ἡμίσει τοῦ δρόμου xen. na metade da corrida deixou para trás os outros cavalos
6 deixar fora de discussão; conceder; admitir
7 afastar-se: ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον xen. segui-los depois de afastarem-se a mais ou menos um pletro de distância
8 faltar; acabar: πολέων ἀπέλειπε βίος eur. a vida de muitos acabava, τάων οὔποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ’ ἀπολείπει hom. seus frutos nunca acabam e não faltam; μοι ὀλίγον ἀπέλιπον ἐς Ἀθήνας ἀπικέσθαι her. pouco faltou-me para chegar a Atenas, γυνὴ μέγαθος ἀπὸ τεσσέρων πηχέων ἀπολείπουσα τρεῖς δακτύλους her. mulher da altura de quatro côvados menos três dedos
9 entregar-se; perder a coragem
10 parar de, part.: λέγων ἀπέλιπες xen. paraste de falar
♦ méd.
11 deixar para trás; deixar à posteridade
12 abandonar: πατρῴας μὴ ἀπολείπεσθαι χθονός eur. não abandonar o solo paterno
13 faltar: μικρὸν ἀπελείπετο τοῦ τέλος ἔχειν plut. faltava pouco para terminar
♦ pas.
14 ser afastado de; ser privado de: πολὺ τῆς ἀληθηΐης ἀπολελειμμένοι her. muito distantes da verdade, τοῦ σοῦ μὴ ἀπολείπεσθαι τάφου sóf. não ficar privado de teu túmulo. 〈ἀπό, λείπω〉